Ik heb even mogen proeven van het geluk dat ik in mijzelf kon vinden en de rust. Zonder oordeel, dicht bij mijzelf. Een rustplek in mijzelf, in alle chaos om mij heen. Waarom voel ik dan sinds gisteren weer een ontzettende onrust? Het lukt me even niet. Ik ben terug gegaan naar het moment dat ik weer onrust ervaarde, was er misschien een trigger? Ik kan een paar dingen bedenken, alleen, wat doe je daar dan mee? Hoe kom ik weer terug bij die rust en vrede in mij? Als eerste zal ik het er laten zijn. Het kan eenmaal niet altijd goed gaan. Ten tweede, wil ik naar mijn gevoel blijven luisteren, niet over mijn eigen grenzen meer heen gaan en laten gaan. Mijzelf de juiste vragen stellen in situaties en het antwoord ook weer in mijzelf terug vinden. Maar ook vertrouwen hebben, overgave aan wat er staat te gebeuren. Dat alles wat gebeurt plaats maakt voor iets nieuws. Maar ook, welke les heb ik hier uit gemaakt? En vooral een stuk zelfliefde en zelf acceptatie, want het hoort bij mij. M'n fijne en mooie kanten en mijn minder mooie kanten.
Ik mag er helemaal zijn. Zoals ik ben. Ik ben in het hier en nu. Zonder oordeel. Ik wil vrijheid, onafhankelijkheid, in mijn kracht staan, zelfliefde en zelfacceptatie, empathie, balans vinden en authentiek zijn. Ik wil een eigen huis, een thuis voor mij en de kinderen. Een woning, niet ver van hun scholen vandaan, met minstens 3 slaapkamers. In een leuke, kindvriendelijke wijk, waar ze buiten kunnen spelen. Waar ik mijn rust kan vinden.
Ik stuur dit allemaal het universum in. Keer op keer. Ik geef me over aan mijn lot.
Alles komt goed. Zolang ik blijf geloven.
En zo is het.
Reactie plaatsen
Reacties